Σίγουρα έχεις δοκιμάσει να φας τα noodles σου με chopsticks. To savoir-faire τους σε γοητεύει. Λογικό, αφού τα ταπεινά κλαδάκια με τα οποία οι μάγειρες ανακάτευαν το φαγητό στην αρχαία Κίνα εξελίχθηκαν όχι μόνο σε λειτουργικό εργαλείο αλλά και σε σύμβολο της ασιατικής κουλτούρας. Σήμερα το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού τρώει με chopsticks.

Χρονολογία 1.200 π.Χ., δυναστεία Shang και οι μάγειρες στην Κίνα υποχρεώνονται να κόψουν τις τροφές σε μικρά κομματάκια για να μειώσουν τις ώρες μαγειρέματος και να εξοικονομήσουν μερίδες και καύσιμα, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες του αυξημένου πληθυσμού. Χρησιμοποιούν μικρά κλαδάκια σε σχήμα λαβίδας για να ανακατεύουν το φαγητό χωρίς να καίγονται και για να πιάνουν πιο εύκολα τις μικρές μπουκιές. Κι έτσι τυχαία ξεκινά η συναρπαστική ιστορία για τα kuaizi (όπως λέγονται τα chopsticks στα κινεζικά), που ανακάλυψαν μέσα σε τάφους οι αρχαιολόγοι στην επαρχία Χενάν, δίνοντας την πρώτη επίσημη καταγραφή τους. Εκτός από την εύνοια των μαγείρων, τα kuaizi είχαν και την ευλογία του φιλειρηνιστή και χορτοφάγου Κομφούκιου, ο οποίος δίδασκε ότι ο έντιμος άνθρωπος δεν αφήνει μαχαίρια στο τραπέζι του. Η ύπαρξή τους θα εμπνεύσει μύθους ότι επινοήθηκαν από έναν εξαντλημένο στρατιωτικό που ήθελε να κορέσει την πείνα του χωρίς να καεί ή από τους υπηρέτες ενός ιδιότροπου άρχοντα που καίγονταν κάθε φορά που τους υποχρέωνε να δοκιμάσουν πρώτοι το φαγητό. Θα χρειαστούν αιώνες για να βρουν τη θέση τους στο τραπέζι, στη συνέχεια όμως θα γίνουν σύμβολο μακροημέρευσης, δώρο αγάπης για τους ερωτευμένους, καλοτυχίας για όσους μετακομίζουν σε καινούργιο σπίτι και βασικό αξεσουάρ για τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς. Το 500 μ.Χ. θα ταξιδέψουν στην υπόλοιπη Ασία and the rest is history για τα chopsticks (η ονομασία προέρχεται από τον όρο «chop-chop», δηλαδή «γρήγορα»), όπως τα ξέρει όλος ο πλανήτης.

Τρώγοντας με τους θεούς

Η κινέζικη ανακάλυψη θα κάνει θραύση –πού αλλού;– στην Ιαπωνία, που θα απογειώσει τη χρήση τους. Οι Ιάπωνες ιντριγκάρονται από τη φιλοσοφία που συνοδεύει τα δυο μικρά ξυλάκια. Στην αρχή θα τα χρησιμοποιήσουν αποκλειστικά σε θρησκευτικές τελετές, για να μοιραστούν το φαγητό τους με τους θεούς, αφού τα αντιλαμβάνονται ως τη γέφυρα που τους ενώνει με τα θεία, όπως φαίνεται και από την επιλογή της ονομασίας «hashi» για τα chopsticks, ενός όρου που παράγει τον ίδιο ήχο με τη ιαπωνική λέξη για τη γέφυρα. Αργότερα θα τα αξιοποιήσουν στο καθημερινό τους τραπέζι, δημιουργώντας 200 διαφορετικά είδη chopsticks ανάλογα με τη χρήση τους, που δικαίως γίνονται εκθέματα στο ομώνυμο μουσείο της πόλης Ομπάμα: Namidahashi λέγονται αυτά που χρησιμοποιείς όταν θέλεις να πάρεις φαγητό από το τραπέζι, saguribashi αυτά που χρησιμοποιείς όταν ανακατεύεις την τροφή σου στο μπολ, kuromoji αυτά που σε βοηθούν να φας το παραδοσιακό γλυκό. Με τέτοια προϊστορία, φαίνεται φυσικό για τους Ιάπωνες να καταλήγουν τον 19ο αιώνα να εφευρίσκουν τα chopsticks μιας χρήσης. Μέχρι σήμερα, παραμένουν οι πιο φανατικοί χρήστες chopsticks στον κόσμο, αφού κάθε χρόνο καταναλώνουν 24 δισεκατομμύρια ζεύγη, αριθμός που μεταφράζεται σε 200 ζεύγη ανά Ιάπωνα.

Τα είδη των chopsticks

Από ξύλο, μπαμπού, πλαστικό, μέταλλο, ελεφαντόδοντο ή σπάνια ορυκτά, τα chopsticks για το φαγητό διαφοροποιούνται ως προς το σχήμα και το μέγεθός τους ανάλογα με την κουλτούρα κάθε λαού. Την επόμενη φορά που θα τα κοιτάξεις καλύτερα, θα διαπιστώσεις ότι τα κινέζικα ξυλάκια δεν έχουν μυτερές αλλά στρογγυλεμένες άκρες, προς τιμήν του Κομφούκιου και της αρχής της μη βίας. Τα πιο χοντρά και μακριά εξυπηρετούν καλύτερα τους Κινέζους, που έχουν μάθει να μοιράζονται το φαγητό τους μέσα από μεγάλα μπολ, καθισμένοι γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι. Στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου κάθε Ιάπωνας έχει τα δικά του hashi από ξύλο ή μπαμπού, με λάκα στις άκρες. Τα hashi είναι σχετικά κοντά, αφού οι Ιάπωνες προτιμούν τις ατομικές μερίδες και κρατάνε το μπολ τους κοντά στο στόμα, ενώ έχουν μυτερές άκρες για να καθαρίζουν εύκολα το ψάρι από τα κόκαλά του. Από την άλλη, τα κορεάτικα chopsticks, που συνοδεύονται πάντα από κουτάλι, θα τα ξεχωρίσεις με την πρώτη ματιά, μια και είναι πλατιά και φτιαγμένα από ανοξείδωτο ατσάλι, για να βολεύουν στο μπάρμπεκιου. Τα μεταλλικά chopsticks προϋπήρχαν, αφού τους περασμένους αιώνες οι φτωχοί Ασιάτες έτρωγαν με τα ξυλάκια, ενώ οι εύποροι με ασημένια chopsticks, για να γλιτώσουν από τη δηλητηρίαση. Ναι, καλά διαβάσατε, κυκλοφορούσε η πεποίθηση ότι το ασήμι μαυρίζει κάθε φορά που έρχεται σε επαφή με κάποιο δηλητήριο, μια πεποίθηση που αγνοούσε βέβαια το γεγονός ότι και η επαφή με χαλασμένο αυγό, σκόρδο ή κρεμμύδι απελευθερώνει υδρόθειο, υπεύθυνο για τη συγκεκριμένη χημική αντίδραση. Τέλος, έχουμε τα chopsticks μαγειρικής που oνομάζονται saibashi ή ryoribashi και συνήθως κατασκευάζονται από μπαμπού ή ξύλο, για να αντέχουν στις υψηλές θερμοκρασίες. Με μήκος 33 εκατοστά, μπορείς με αυτά να σοτάρεις τα λαχανικά στο wok ή να βράσεις τα noodles σε καυτό νερό χωρίς να καίγεσαι. Μπορείς ακόμη να μεταφέρεις τα λαχανικά στα πιάτα ή ακόμη και να ανακατέψεις αυγά! ●

Πηγή: www.fortune-cookie.gr/?cardinal