Tο Dango (団子) είναι ένα από τα πιο εμβληματικά wagashi (ιαπωνικά γλυκά), που έχει υπάρξει ποτέ. Πρόκειται για στρογγυλά cake ρυζιού φτιαγμένα από mochiko rice (κολλώδες ρυζάλευρο – το ιαπωνικό αδερφάκι του thai glutinous rice) που σερβίρονται σε ξυλάκια μπαμπού. Έχουν μαλακή και λαστιχωτή υφή και είναι ένα από τα πιο διάσημα street food που θα συναντήσεις στους πάγκους στις γειτονιές της Ιαπωνίας.

Συνήθως σε κάθε σουβλάκι μπαίνουν τρεις έως πέντε μπάλες dango, ψήνοντα στη σχάρα και καλύπτονται με πλούσιο γλυκό σιρόπι σάλτσας σόγιας, γνωστά ως Mitarashi Dango.

Άλλες γνωστές εκδοχές είναι τα Shoyu dango που ψήνονται επίσης στη σχάρα αφού αρωματιστούν με σάλτσα σόγιας, τα Goma dango με επικάλυψη από σουσάμι, τα Cha dango με πράσινο τσάι και τα τρίχρωμα Hanami dango που κάνουν την είσοδό τους κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ hanami (την περίοδο που ανθίζουν οι κερασιές).

Ποια είναι η ιστορία του Dango;

Πριν από περίπου δύο χιλιάδες χρόνια, στην Ιαπωνία οι ντόπιοι άλεθαν ξηρούς καρπούς, ύστερα δημιουργούσαν μείγμα με χυλό ρυζιού και σχηματίζονταν μπάλες dango.

Ο μύθος λέει ότι το Mitarashi Dango οφείλει τη δημιουργία του στην επίσκεψη ενός αυτοκράτορα στο ναό Shimagamo του Κιότο το 1300. Ο αυτοκράτορας κατά την είσοδό στο ιερό (γνωστό ως mitarashi) και καθώς έπλενε τα χέρια του παρατήρησε πέντε φυσαλίδες να σχηματίζονται στο νερό. Οι πέντε στρογγυλές φυσαλίδες μεταφράστηκαν στις πέντε μπάλες κέικ ρυζιού, του γνωστού πλέον γλυκού. Σύντομα, οι επισκέπτες του ναού πρόσφεραν το έδεσμα ως φόρο τιμής των θεοτήτων για να έχουν καλή τύχη τη νέα χρονιά. Στο πέρασμα του χρόνου το συνόδευαν με σιρόπι από σάλτσα σόγιας δίνοντας μια γεύση αλμυρή και γλυκιά που το καθιέρωσε ως ένα από τα πιο ξεχωριστά Ιαπωνικά γλυκά κατακτώντας μια σταθερή θέση στη σημερινή ιαπωνική κουλτούρα και γλώσσα.