Kecap Manis – Το βασικό και παραδοσιακό συστατικό της μαγειρικής της Ινδονησίας. Aν περπατήσετε στον ασιατικό διάδρομο του τοπικού σας σουπερμάρκετ, θα βρείτε πιθανότατα όλα τα είδη των διαφορετικών σαλτσών σόγιας, από παραδοσιακά ζυμωμένες έως βιομηχανικά παρασκευασμένες και από διαφορετική προέλευση: Κίνα, Ιαπωνία, ίσως ακόμη και Κορέα ή Ινδονησία. Παρόλο που όλες έχουν την καταγωγή τους από την Κίνα που πηγαίνει πίσω μέχρι και 2.000 χρόνια πριν, όταν η σάλτσα σόγιας ήταν το αποτέλεσμα της ζύμωσης σόγιας και σιταριού που αναμειγνύονταν σε άλμη. Με τους Κινέζους να μεταναστεύουν σε όλη την Ασία, παίρνοντας μαζί τους την αγάπη τους για το καρύκευμα, η σάλτσα σόγιας εξαπλώθηκε σιγά-σιγά σε όλη την Ασία, προσαρμοζόμενη στα τοπικά συστατικά, στις διαδικασίες παρασκευής, ακόμη και στη χρήση.
Σήμερα, η σάλτσα σόγιας δεν χρησιμοποιείται μόνο στην Ασία αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο και διαφέρει πολύ σε γεύση, υφή και εμφάνιση, όπως και το kecap, η ινδονησιακή εκδοχή της σάλτσας σόγιας.
Στην πραγματικότητα, η λέξη kecap προέρχεται από την καντονέζικη λέξη «koechiap», ή «σάλτσα», η οποία είναι επίσης η ρίζα της πιο γνωστής (ντοματο) κέτσαπ.
Δεν είναι βέβαιο πότε εισήχθη στην Ινδονησία το αρχικό kecap-kecap asin, η ινδονησιακή εκδοχή της σάλτσας σόγιας. Ωστόσο, έντυπο υλικό που χρονολογείται από τα τέλη της δεκαετίας του 1600 περιγράφει τις σάλτσες saio («shoyu») και catchup, που και οι δύο αναφέρονται στη σάλτσα σόγιας, να έχουν έρθει στο Ηνωμένο Βασίλειο από τις Ανατολικές Ινδίες, τη σημερινή Ινδονησία.
Όσον αφορά το γλυκό αντίστοιχό της, kecap manis, πιστεύεται ότι εφευρέθηκε κάποια στιγμή στα μέσα του 19ου αιώνα. Όταν οι Κινέζοι μετανάστες εγκαταστάθηκαν στην Ιάβα, το πολυπληθέστερο νησί της Ινδονησίας, συνειδητοποίησαν ότι οι ντόπιοι κάτοικοι είχαν έναν γλυκό «θησαυρό». Έτσι, προσθέτοντας ένα τοπικό, αγαπημένο και φυσικό γλυκαντικό, το gula merah, ή αλλιώς τη φοινικοζάχαρη (ονομάζεται gula jawa στην Ιάβα), στη σάλτσα σόγιας, οι Κινέζοι μετανάστες δημιούργησαν αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως kecap manis και αποτελεί βασικό συστατικό σε κάθε ινδονησιακό ντουλάπι.
Παραδοσιακά σπιτικό, το kecap manis παράγεται σήμερα από λίγες ινδονησιακές μάρκες, μερικές από τις οποίες διανέμονται ευρέως σε όλη την Ινδονησία, την Ασία και ακόμη και παγκοσμίως, όπως η μάρκα ABC. Αποτελεί το μυστικό συστατικό των πιο δημοφιλών πιάτων της Ινδονησίας, όπως το nasi goreng (τηγανητό ρύζι), το mie goreng (τηγανητά ζυμαρικά), το ayam kecap (κοτόπουλο σιγοβρασμένο σε γλυκιά σάλτσα σόγιας), το babi kecap (σιγοβρασμένο χοιρινό), το semur (μοσχαρίσιο στιφάδο) κ.ά. Είναι επίσης απαραίτητο κατά την παρασκευή της σάλτσας satay με βάση τα φιστίκια που σερβίρεται μαζί με το gado gado (σαλάτα ινδονησιακού τύπου) ή τα σουβλάκια κοτόπουλου στη σχάρα.
Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι για να χρησιμοποιήσετε αυτή την αυθεντική γλυκιά σάλτσα σόγιας: συγκεκριμένα ως μαρινάδα για κρέας, ψάρι αλλά και tofu ή tempeh. Αν οι γευστικοί σας κάλυκες αντέχουν μια πικάντικη γεύση, τότε δοκιμάστε επίσης την καυτερή εκδοχή της kecap manis -που περιέχει ένα μείγμα από τσίλι και κρεμμυδάκια- γνωστή ως kecap manis pedas, που μεταφράζεται ως καυτερή γλυκιά σάλτσα σόγιας.
Βρες την εδώ.
